Inductieruimteverwarming en weerstandsruimteverwarming zijn twee verschillende methoden om een ​​ruimte te verwarmen, en ze werken volgens verschillende principes:

1. Inductiekamerverwarming: deze methode maakt gebruik van elektromagnetische velden om warmte te produceren. Inductieverhitters genereren een magnetisch veld dat ervoor zorgt dat elektrische stromen, wervelstromen genoemd, stromen in geleidende materialen in de kamer (zoals metalen voorwerpen). Deze stromen genereren warmte door de weerstand die ze in het materiaal tegenkomen. De warmte wordt vervolgens de kamer in gestuurd, waardoor deze wordt opgewarmd. Deze vorm van verwarming is efficiënt en kan zeer snel plaatsvinden, omdat de warmte rechtstreeks uit de elektriciteit wordt opgewekt, zonder tussenliggende mechanismen.

2. Weerstandsverwarming van de kamer: deze traditionele vorm van elektrische verwarming maakt gebruik van weerstandselementen (zoals draden of spoelen gemaakt van materialen zoals nichroom) die opwarmen als er elektrische stroom doorheen gaat. Deze warmte wordt vervolgens door convectie of straling aan de lucht in de kamer overgedragen. Weerstandsverwarmers zijn eenvoudig en betrouwbaar, maar kunnen minder energie-efficiënt zijn in vergelijking met andere verwarmingsmethoden, omdat er energie verloren gaat bij het omzetten van elektriciteit in warmte.

Over het geheel genomen ligt het belangrijkste verschil in de manier waarop de warmte wordt gegenereerd: inductieverwarming maakt gebruik van magnetische velden om intern warmte in objecten te creëren, terwijl weerstandsverwarming een element rechtstreeks verwarmt om de omringende lucht te verwarmen.